geëngageerd, liberaal, optimist
en soms iets te impulsief
Ik ben geboren te Lendelede in het hart van West Vlaanderen. Als student leerde ik Hilde Timmerman kennen aan de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius te Antwerpen en daardoor ben ik een aantal jaren later aangespoeld in Maldegem.
Beroepsmatig heb ik steeds gewerkt in bedrijven die consumentengoederen produceerden. Begonnen bij Procter&Gamble (Dash, Dreft, Pampers,…), daarna bij Beiersdorf (Nivea) en de laatste 20 jaar bij Melitta (Melitta, Toppits, Swirl, Granini). Sinds November 2020 happily retired CEO
Geëngageerd: van zodra de kinderen naar school gingen ben ik actief lid geworden van het oudercomité onder het motto: als je dingen wil realiseren dan moet je aanwezig zijn waar de beslissingen worden genomen.
Dat is ook de reden waarom ik in de politiek gestapt ben. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn belangrijk genoeg om tijd te besteden aan wat er nu beslist wordt in Maldegem. Veel politieke beslissingen van vandaag krijgen pas binnen 10 jaar hun effect op onze samenleving. Wie mij kent zal weten dat ik geen “populaire” politicus ben, maar iemand die op basis van dossierkennis de gevaren en opportuniteiten van de huidige beslissingen probeert te beïnvloeden. Je zal me dus niet op elke kermis, braderie of huldiging zien, maar me wel horen tijdens de gemeenteraad.
Liberaal: Het uitgangspunt van liberalisme is een zo groot mogelijke vrijheid aan de burger geven zonder die van de anderen te beperken. Ik kan mij daar perfect in vinden. De taak van de overheid is het privé initiatief zoveel mogelijk te ondersteunen en sociaal correctief op te treden daar waar nodig. Betuttelen of alles in regeltjes gieten leidt alleen tot extra administratie, opvolging en kosten.
Wist je dat per 100 euro verdiend door een Belg er 54 euro naar de overheid gaat? Van die 54 gaat er 2 euro naar investeringen, 3 euro naar rente en 49 euro naar de overheid. Daarmee zijn we de duurste overheid in Europa.
Optimist: We leven niet in de ideale wereld maar wel in één van de betere delen van deze aarde. Onze welvaartstaat, met zijn gebreken weliswaar, zou geen plaats mogen laten aan de zuurpruimen.
Look at the bright side (gestolen van Monty Python) is mijn motto en mijn boodschap is, dat als je minder tijd besteedt aan het zeuren over wat mis is en meer tijd aan hoe het beter kan, je een gelukkiger mens wordt. Vooruit kijken en leren uit het verleden is de boodschap.
"Wie mij kent zal weten dat ik geen “populaire” politicus ben, maar iemand die op basis van dossierkennis de gevaren en opportuniteiten van de huidige beslissingen probeert te beïnvloeden. Je zal me dus niet op elke kermis, braderie of huldiging zien, maar me wel horen tijdens de gemeenteraad."